Það er föstudagur. Ekki flöskudagur. Því á mánudag á ég að vera umræðustjóri um Orientalim eftir Edward Said. Svo helgin, eins og síðustu dagar, fer í að lesa bókina, svo ég geti kastað fram athygliverðum umræðupunktum.

Cat Power. You are free. Ég keypti þann diskinn í dag. Nokkuð helvíti magnaður bara. Já svei mér. Heljargott eintak.

Annars er ég bara í óskaplega vondu skapi enda þreyttur og kaffiþurfi. Hugsa ég reyni að laga það. Hvernig? Hita mér kaffi og drekka úr könnu, steikja mér beikon og egg á pönnu.

Blökkufólk per se fer ekkert sérlega í taugarnar á mér. Heldur ekki konur, eða þá sá hluti þeirra sem eru einstæðar mæður. En svartakonan frá NewYork sem er með mér í tímum fer í taugarnar á mér. Hún er svona sósíalísk, lesbísk, svört einstæð móðir frá New York. Hún tilheyrir þá líklega svona mínimalhópi, frekar en minnihlutahópi. Hvað um það. Miðað við sósíal mixtúruna sem hún er þá bjóst ég við að það yrði litríkt og skemmtilegt að vera með henni í tímum. Neinei, þá kemur bara í ljós að hún er svona óendanlega leiðinleg. En hún er samt doldið kúl. Leiðinleg, en kúl!