Að endingu var það tíminn sem drap mig
Að endingu hringid Jóhanna sæta sænska í mig og rak mig á bókasafnið. Auðvitað stóðst ég það ekki. Og uppskar fyrir vikið ritgerðarlok, og máski líka aðdáun þeirrar sænsku, eða ekki.

Nema hvað, nú tekur við samaburður á The Searchers hans John Fords og Unforgiven hans Eastwoods.
Þegar lægir ætla ég svo að hjóla á Zaar Peterstraat 108. Þar á ég víst heima.

Langar einhvern að senda mér póstkort á nýja staðinn:

Czaar Peterstraat 108-IA
1018 PT Amsterdam
the Netherlands