Blogg án íslenskra stafa. Kunnugir lesendur thessa bloggs aittu ad vita til hvers thad bendir. Jú, mikid rétt. Bloggad frá tölvuverinu í háskólanum.

Reyndar sjá glöggir lesendur sennilega ad einu íslensku leturtáknin sem vantar eru <þ> og <&eth> og <æ>.

Mollan heldur áfram sem er í lagi per se en ekki svo ánaigjulegt thegar lagst skal til svefns. Engin er loftkailingin í herberginu nýja fína og til lítils er ad opna glugga en annars ad hleypa in bitgjörnum móskítóflugum.

Nú styttist í heimför, eda skal ég segja Íslandsför thví nú um stundir og um thessar mundir á ég hreint heldur betur alls ekki heima á Íslandi.

Dagurinn í dag: Endar lausir hnýttir. Hýttir lausir endar. Hvad tekur vid? Endalausir hnútar? Thad vona ég thó ekki.

Séd var myndind Fahrenheit 911 í gair. Um hana verdur ritadur dómur á einu virtasta veftímariti allra tíma. Já, lesandi gódur. Nú má vera ad thú haldir fingri á lofti, thess fullviss ad umraitt virdulegt veftímarit sé einmitt thad sem thú lest á thessari stundu. En nei, svo er thó ekki, thó vissulega sé thad virdulegt, og thó í meira lagi virdanlegt. Hid virdulegasta veftímarit sem ég á vid er hins vegar hid vinstrijafnada tímarit sellan.is sem predikad hefur vangaveltur um tjódlífsmál og önnur málefni frá hlidum vinstrisinnadrar spekúlísjónar. Og thar med sný ég mér aftur ad kjarnanum, adalatridinu sem stendur til hlidar vid thennan útúrdúr. Nefnilega, lesandi gódur eins og thú veist hafir thú verid ad fylgjast med, sem ég geri ad fullu rád fyrir thví vissulega eru lesendur thessa virdanlega tímarits vel med á nótunum, enda flestir thenkjandi menn og konur, kvikmyndin, eda öllu heldur áródursheimildarmyndin Fahrenheit 911. Hún thótti mér merkjanlega merkileg thó flest sem thar kaimi fram hafi ég lesid í bók, eftir einmitt sama mann og myndina gerir.

Er thá nokkud eftir annad en ad slá botn í thessa illskiljanlegu og innihaldslausu fairslu?

Thad held ég ekki.