Almost all modern work in syntactic theory recognizes that sentence structure involves 'invisible' (or 'inaudible') parts: syntactic positions that are not fleshed out by words.

Laugardagur og ég er í góðu skapi. Laugardagur og ég er eins og api í búri sem gapi og kúri á þaki með úrið bundið um hálsins og lúri þangað til vekjarinn hringir og stúrinn ég vakna' eftir lúrinn og sakna að sofa úrillur og svefnlaus með úr illur og stefnulaus á þakinu liggjandi nakinn á bakinu og undrast að ég sofi ekki en vaki nú.