Haldið til haga

(#twitter) Eg held senn til heimahaganna. Seinast þegar ég tilkynnti á Facebook að ég skyldi halda til heimahaganna límdi Guðlaugur Jón á færsluna kvæði:

ó, fjársnauði, aldraði vinur, hve fúl er vor glíma!
Hví fjötrar oss skyldan? Hví nagar oss lífsleiðinn grái?
Læstir á skrifstofum, límdir við flöktandi skjái
við leitum í ylinn frá minningum liðinna tíma.

Er við vorum ungir og ókunnir hversdagsins puði
almúgafólksins er lífsgæðahildina háði,
er lífið úr lukkunnar staukum á veg okkar stráði
og ljómandi fríðir við blótuðum æskunnar guði.

Um vetursins frosthörkur vináttan leið okkar lýsti
uns vorsólin litfögur iljaði sálunum ungu
og lóurnar, léttar í spori, af túnblettum sungu
lofsöngva, okkur til dýrðar, með kátlegu tísti.

Þeir mildustu dagar enn merla í draumsýnum mínum
er mæta við örkuðum sólbjarta æskunnar vegi
og vormild hún vermir mér, nú þegar kular af degi
vonin um eilífa hlýju í örmunum þínum.


Nú skal haldið heim á ný og af því tilefni svaraði ég Guðlaugi á vegginn hans í dag:


ó, vinur! Hve hefur oss veröldin alið með blíðu
og vinskapinn okkar ræktað með ástríki í hjarta,
framgangi sáldrað um framabraut lífsgeislans bjarta
og fróðleik sem lýsir oss veg gegnum hversdagsins stríðu.

Víst gaf oss tilveran ungdómsins ómældu þýðu.
Um ástleysi, víl eða hörku ei þurftum að kvarta.
En mundu að minningum einum ei dugir að skarta
um munúð og hamingju æskunnar, sveindómsins fríðu.

Er hún þér glötuð, frygðin sem bar oss á brjósti?
Bölvar þér lífið og svarar þér aðeins með þjósti?
Vermir ei kætin þér nú þegar kular af degi?

Því gleðin hún lýsir víst enn í lífinu okkar
sem lífgandi andblær um ókominn tíma hún skokkar
og veita mun huggun á ellinnar holótta vegi.


Svo mörg voru þau orð og verðugt að halda þeim til haga.

Umburðarlyndið

(#twitter) Ég er löngu hættur að skammast mín fyrir skrifleysi hér. Enda er ég svo sem ekki að skrifa hér á blogginn fyrir lesendur aðra en mig. Grunar að hér sé enginn lesandinn (nema Siggi).

Ojæja. Ég ætla, og eiga það á hættu að fara að hljóma eins og Eiður Guðnason, enn einu sinni að röfla um mál og málfar og málnotkun.

Umburðarlyndi. Ég kannski legg annan skilning í orðið en margir. En í mínum huga merkir t.d. sögnin umbera að þola eða sætta sig við athafnir eða skoðanir annarra, þó manni sé það jafnvel þvert um geð. Þannig get ég umborið skoðanir harðra frjálshyggjumanna, þó þær séu oft á skjön við mínar eigin og ég sýni partýglöðu fólki í húsinu mínu ákveðið umburðarlyndi, þó það haldi stundum vöku fyrir mér með gleðilátum.

Þess vegna þykir mér nokkuð undarlegt þegar Íslendingar tala á jákvæðan hátt um að á Íslandi ríki mikið umburðarlyndi gagnvart samkynheigðum og að það sýni hversu víðsýn, frjálslynd og nútímaleg við séum.

Það er nú mín ósk að sem fæstir Íslendingar þurfi að umbera samkynhneigða samborgara sína.