Fært sig

Í gær gerði ég mér ferð á Centralstationen til að sækja þangað lestarmiða. Aldrei hafði ég komið á Centralstationen áður. A.m.k. ekki inn í stöðvarhúsið sjálft. Nú sit ég á bókasafninu og er að spá í að færa mig um set. Máski á kaffihús sem ég man ekki hvað heitir en er við Vasaplatsen. Þar er einmitt þráðlaust net sem er mér svo bráðnauðsynlegt við vinnuna. Ekki endilega þráðlaust heldur mest megnis netsamband. En þráðlaust er kostur. Hvur veit, kannski nauðsyn. Hvað heitir aftur þetta kaffihús. Eitthvað með erlendu nafni. Café Burma... nei. Café Java... já! Þangað ætla ég . Að fá mér kaffi og einhverja af þessum listagóðu samlokum sem þau servera. Mmmm. Þrír tímar þar og þá er komin helgi... helgi... helgi... helgi... helgi...

Ég var eitthvað að virða fyrir mér skráningu um heimsóknir hingað á síðuna... sem verða tíðari með hverjum deginum (dregur væntanlega úr þeim um helgina). Þar er merkilegt að sjá að leitarorðin Þormóður Dagsson og Hugleikur eru í nokkuð jafnri samkeppni. Hverjir eru að leita svo títt af þeim bræðrum. Þeir sjálfir kannski. Eða hvor af öðrum.

Hvur veit.

Kvikmyndagetraun í lokin:

Í myndinni er fræg gríðarlöng sena (taka) sem er dæmi um aðstæður þar sem kvikmynd stígur út fyrir þann heim sem henni er skapaður með vísun til raunheimsins sem kvikmyndaáhorfandinn upplifir á þeim tíma.


ES. stúlkan síðhærða sem hefur verið að tefla internet skák hér síðasta klukkutímann er í raun fúlskeggjaður karlmaður